Terapia narzędziowa

NÓŻ W PLECACH? DLACZEGO NIE?

Terapia narzędziowa tkanek miękkich, którą obecnie znamy pod nazwą IASTM ( Instrument Assisted Soft Tissue Mobilization) wywodzi się z tradycyjnej medycyny chińskiej. Gua Sha, taką nazwę nosi tradycyjny azjatycki sposób radzenia sobie z bólem i dysfunkcjami tkanek miękkich. Obecnie IASTM jest oparte na sposobach i technikach, których skuteczność jest poparta wieloletnimi badaniami w tym zakresie.

Początek

Pierwszy współczesny model leczenia z wykorzystaniem narzędzi został oparty na technikach Grastona i był wykorzystywany jako jedyny przez wiele lat. Następnie techniki były poddawane licznym modyfikacjom oraz były tworzone nowe koncepcje oparte na pracy z narzędziami. W toku wielu badań niektóre techniki i koncepcje pracy zyskiwały uznanie, a inne zostały odrzucone. Obecnie najnowocześniejszym modelem pracy jest IASTM.

Gua Sha a Terapia Narzędziowa

Jak już wspomnieliśmy nowoczesny model terapii narzędziowej wywodzi się z tradycyjnej medycyny chińskiej. Celem Gua sha było wywołanie przez pocieranie narzędziem miejscowej wybroczyny, czyli krwiaka. Korzyści jakie przynosi taka metoda to:

miejscowe przekrwienie tkanek, które sięga nawet 400%
natychmiastowe zmniejszenie bólu
zwiększenie regulacji przeciwutleniaczy

W nowoczesnej terapii narzędziowej celem nie jest wywołanie krwiaka, choć może on wystąpić jako odczyn pozabiegowy. Praca z narzędziami opiera się na innych mechanizmach regulacyjnych i poziomach tkankowych. Terapeuta wykorzystując narzędzia wpływa na receptory wolno i szybko reagujące. Pozwala to na rozluźnienie tkanek miękkich na obszarze poddawanym terapii oraz:

stymuluje proliferację fibroblastów
mechanicznie wpływa na ekspresję genó
wzmacnia ścięgna
zmniejsza ból, sztywność
poprawia funkcję stawów

Cel terapii

Organizm człowieka jest w stanie naprawić pewne rodzaje mikrouszkodzeń. Jednak kiedy ich ilość przekracza zdolności naprawcze, w uszkodzonym obszarze tworzy się wewnątrztkankowa blizna, która skleja sąsiadujące tkanki. Skutkiem tego jest osłabienie mięśni i utrata ich elastyczności oraz wzrost napięcia w obrębie więzadeł. Nerwy mogą ulec uciskowi wskutek braku przestrzeni do swobodnego ruchu między warstwami. Powoduje to powstanie bólu i ograniczeń w funkcjonowaniu tkanki. Celem terapii jest przywrócenie prawidłowego ślizgu tkankowego i uwolnienie od bólu.